Djeca koja su izložena ljubimcima i štetočinama u ranom djetinjstvu imaju manje šanse za razvoj astme do svoje sedme godine života. Ovo se posebno odnosi na izloženost alergenima mačke, žohara i miševa.
Iako ovi alergeni negativno djeluju na osobe koje boluju od astme, dokazano je da oni djeluju preventivno kod djece koja imaju predispozicije za razvoj astme.
Postoji genetska varijanta, nazvana genotipom TT, koja je povezana s većim rizikom od astme i srodnih bolesti, kao što su upala pluća i oblici bronhitisa. Istraživanje na 377 djece s astmom ili predispozicijom za astmu, pokazalo je da mačka u kući čini mala poboljšanja kod djece s niskim faktorom rizika.
Šanse za dobivanje astme, upale pluća i bronhitisa bile su “obrnuto povezane” kod djece TT genotipa. Drugim riječima, što je veći rizik od razvoja astme, to je veća korist od mačke u ulozi kućnog ljubimca.
Naučnici se ovdje pozivaju na higijensku hipotezu koja tvrdi da manje sterilno okruženje u ranoj životnoj dobi pomaže razvoju imunološke tolerancije i može spriječiti alergije.